چطور با بچه‌ها درباره اخبار ناگوار صحبت کنیم؟

مجله کودک: همه می‌دانیم که زندگی بچه ها تحت تاثیر اخبار و وقایع پیرامونشان قرار می‌گیرد. مثلا درباره سقوط هواپیما، یا شیوع بیماری، یا آتش سوزی جنگل‌ها یا اعلام خبری فراگیر در جامعه، هرچیزی که حتی ممکن است در کشوری دیگر رخ دهد. ابتدا از کودکتان بپرسید چه چیزهایی شنیده؟ و خوب گوش دهید. اجازه دهید بچه‌ها حرفشان را با آرامش و در نهایت حس اعتماد از طرف شما بزنند.

همه می‌دانیم که زندگی بچه‌ها تحت تاثیر اخبار و وقایع پیرامونشان قرار می‌گیرد. واقعیت این است فرقی نمی‌کند والدین و بزرگترها چقدر تلاش کنند بچه‌ها و کودکان را از خبرها و چیزهای بد دور نگه دارند، موضوع این است که به هر حال بچه‌ها به نحوی خبر بد را می‌شنوند؛ یا موقعی که تلویزیون روشن است، یا موقعی که بزرگترها با هم صحبت می‌کنند یا از رادیوی توی ماشین یا …

آیا صحبت درباره‌ی اخبار بد، راحت است؟ حتما صحبت کردن درباره اخبار بد با کودکان کار بسیار سختی است. اما داشتن موضعی پذیرنده هنگام گفت‌وگو، به کودک حس امنیت می دهد. (نگران این موضوع نباشید که تفاوت سنی دارید و ممکن است موضوعات مورد بحث برای کودکان تازه یا گنگ باشد.)

روانشناسی

از طرفی در نظر بگیرید هرچقدر والدین و بزرگترها برای دوری کردن از گفتن موضوعات ناگوار به کودکان تلاش کنند، باز کودکان می فهمند که یک چیز ناراحت کننده یا بد اتفاق افتاده. اگر پدر و مادرها درباره این اتفاقات با بچه ها صحبت نکنند، یک بچه ممکن است برداشتی اغراق شده و یا اشتباه از آن موضوع داشته باشد.

پس توصیه شده است که همیشه در گفتن مسائل شما پیش قدم شوید. وقتی پدر و مادرها با بچه های خود درباره مسائل مختلف صحبت می کنند، به آن بچه این حس خوشایند را می‌دهند که در نگاه پدرو مادرها،  آنها هم وجود دارند و از طرف والدین حمایت می شوند.

متن پیشِ رو ترجمه آزاد و تلخیصی است که در وب‌سایت معتبر apa درباره‌ی حرف زدن با کودکان در مورد اخبار ناگوار منتشر شده است. این مقاله، آموزشی کوتاه از نحوه‌ی ایجاد این مکالمه است، که سایت انجمن روانشناسی آمریکا آن را منتشر کرده است.

راهنمای مکالمه با بچه‌ها

حتما درباره هرچیزی که می خواهید بگویید فکر کنید؛ این خیلی خوب است که قبل از صحبت کردن درباره موضوعات بد، تلخ یا سخت، جلوی آینه یا با یک بزرگتر دیگر یا با خودتان گفتن آن موضوع را تمرین کنید. مطمئن باشید فکر کردن و هر برنامه از پیش ریخته شده مکالمه‌تان را راحتتر می کند. چون هنگام طرح موضوع لازم نیست در لحظه به آن فکر کنید، همه چیز از قبل در ذهنتان آماده شده.

کی صحبت کنیم؟

یک زمان مناسب پیدا کنید؛ ممکن است بعد از شام یا وقتی که دارید ناهار فردا را درست می کنید باشد، هر مکان و زمانی که کودک شما در مرکز توجه قرار بگیرد.

از کجا شروع کنیم؟

اول بفهمید که بچه ها چه چیزی از اتفاق پیش آمده می دانند؛ مثلا درباره سقوط هواپیما، یا شیوع بیماری، یا آتش سوزی جنگلها یا اعلام خبری فراگیر در جامعه، هرچیزی که حتی ممکن است در کشوری دیگر رخ دهد. ابتدا از کودکتان بپرسید چه چیزهایی شنیده؟ و خوب گوش دهید. اجازه دهید بچه ها حرفشان را با آرامش و در نهایت حس اعتماد از طرف شما بزنند.

احساس واقعی خودمان را بگوییم؟

احساساتتان را با بچه‌هایتان به اشتراک بگذارید. هیچ ایرادی ندارد که آنها بدانند شما چه حسی دارید. بچه‌ها می فهمند شما انسان هستید و یک انسان گاهی ناراحت می شود. حتی این فرصت را پیدا می کنند که در این احساسات با شما شریک شوند. یک الگوی مناسب حتی در زمینه بروز احساسات برای بچه ها باشید.

آیا باید حقیقت را بگوییم؟

حقیقت را بگویید. اما شاید لازم نباشد تمام حقیقت را با جزییات بگویید. یادتان باشد واقعیت را در حدی که بچه ها درک می کنند بگویید، لازم نیست جزئیات را با تصویر بیان کنید.

شاید لازم باشد برای کودک خردسالتان از مرگ بگویید.( مثلا باید بگویید: عزیزم… کسی که از پیش ما رفته دیگر چیزی حس نمی‌کند، نه گرسنگی، نه تشنگی، نه ترس… دیگر آسیب نمی‌بیند… ما ممکن است دیگر همدیگر را نبینیم اما می توانیم خاطرات او را در قلب و مغزمان نگهداریم…)

اگر پاسخی را نمی‌دانیم چه بگوییم؟

راحت بگویید «نمی دانم». بعضی وقتها جواب سوالات خیلی ساده است یک جمله کوتاه «نمیدانم». چرا مردم با گفتن این جمله ساده مشکل دارند؟ شما سعی کنید جزو افرادی باشید که اگر نمی‌دانید بگویید نمی‌دانم.

بعد از گفتن اخبار بد چه کنیم؟

به کودک‌تان اطمینان دهید؛ در پایان مکالمه به فرزندتان این اطمینان را بدهید که هر کاری از دستتان بر بیاید برای ایمنی و مراقبت از او انجام می‌دهید. به آنها اطمینان دهید بعدها هم اگر سوالی داشتند برای پاسخگویی یا گفتگو آماده‌اید. همچنین حتما به کودکان اطمینان دهید تحت هر شرایطی دوستش دارید.

آیا مشاوره به ما کمک می‌کند؟

بله. در کنار اینکه از روح و روان خود و کودک‌تان در مقابل اخبار ناگوار محافظت می کنید و فضای خانه را آرام و از تنش اتفاقات بیرونی دور نگه می‌دارید؛ از متخصصین نیز کمک بگیرید. توجه کنید تمام نکاتی که گفتیم به شما کمک می‌کند اما اگر دیدید اوضاع دیگر از کنترل خارج است یا فرزندتان علائم اضطراب و ترس یا استرس را نشان می‌دهد، حتما به یک روانشناس، مشاور یا متخصص کودکان مراجعه کنید.