وقتی فرزندتان می‌ترسد چه‌کار می‌کنید؟

با انجام کارهای زیر ‌می‌توانید به کودک تان در زمان ترس و اضطراب کمک کنید:

با گفتن عباراتی مانند «چیزی نیست، تو در امانی، من همینجا هستم»، فرزندتان را آرام کنید. به کودکتان نشان دهید که همیشه از او محافظت ‌می‌کنید. آن‌ها را در آغوش بگیرید و با کلمات تسکین دهنده، کاری کنید فرزندتان احساس امنیت کند.

همراه با بزرگتر شدن فرزندتان، با آن‌ها صحبت کنید و به حرف‌هایشان گوش دهید. آرامش خود را حفظ کنید و سعی کنید به آن‌ها نیز آرامش دهید. به فرزندتان کمک کنید احساسات خود را ابراز کند و درباره آن با شما صحبت کند. به بچه‌ها کمک کنید تا چیزهای جدید و نو را امتحان کنند.
همزمان که کودکتان را در آغوش گرفته‌اید و به او احساس امنیت ‌می‌دهید، به او کمک کنید تا با یک فرد جدید و ناآشنا ارتباط بگیرد و کنارش احساس امنیت و آرامش کند. به این ترتیب، پس از مدتی کوتاه، آن فرد دیگر برایش یک غریبه نخواهد بود و به حضورش عادت خواهد کرد.

در مورد کودک نوپا نیز، سعی کنید برای مدت زمانی کوتاه او را تنها بگذارید. در زمان‌هایی که مجبورید از او جدا شوید، به او بگویید که زود بر‌می‌گردید و بعد با لبخندی بر روی لب، بغلش کنید و بروید. کاری کنید فرزندتان اطمینان حاصل کند که شما همیشه بعد از انجام کارتان به نزد او بر‌می‌گردید.
برای کودک خردسال تان که مثلا از تاریکی و تنهایی ‌می‌ترسد هم باید طوری برنامه بریزید که ساعت خواب برایش دلنشین و آرامش بخش باشد. مثلا برایش داستان و یا شعر بخوانید. اینطوری، فرزندتان احساس امنیت کرده و مطمئن ‌می‌شود که شما چقدر دوستش دارید.

به فرزندتان کمک کنید آرام آرام با ترس‌هایش روبرو شود. مثلا با هم زیر تختش را نگاه کنید تا مطمئن شود هیچ هیولایی آنجا نیست. با حضور خود در کنار کودکتان، خودش با چشمان خودش ‌می‌بیند که هیچ چیزی برای ترسیدن وجود ندارد. با این کار، به او کمک ‌می‌کنید احساس شجاعت کند.
تماشای فیلم‌ها و برنامه‌های ترسناک را برایش محدود کنید. چون تصاویر و فیلم‌های ترسناک هم باعث ایجاد ترس و وحشت در کودک ‌می‌شود.
به کودک خود کمک کنید تا خود را برای رویارویی با چالش‌هایی همچون امتحانات مدرسه و یا ارائه گزارش کلاسی آماده کند.

آیا ترس کودک من عادی و نرمال است یا اینکه باید برای رفع آن، از دیگران هم کمک بگیرم؟
اغلب بچه‌ها به خاطر حمایتی که از سوی والدین شان دریافت ‌می‌کنند، با ترس‌های عادی و معمولی مقابله می‌کنند. و هرچه بزرگتر ‌می‌شوند، بر ترس‌هایی که قبلا در سنین پایین تر داشتند فائق ‌می‌آیند.

اما برخی از بچه‌ها در این زمینه مشکل دارند و برای غلبه بر ترس‌هایشان به کمک بیشتری نیاز دارند. اگر ترس کودک خیلی شدید باشد و او را از انجام کارهای عادی و روزمره بازدارد، ممکن است نشانه‌ای از بروز اختلال اضطرابی در او باشد.

در صورتی که ترس‌های فرزندتان:
خیلی شدید بوده و از سن طبیعی آن گذشته،
باعث ناراحتی و اوقات تلخی او ‌می‌شود،
او را از انجام برخی کارها مثل رفتن به مدرسه، تنهایی خوابیدن، یا جدایی از شما باز‌می‌دارد
باعث بروز علائم جسمی(مانند دل درد، سردرد و یا تپش قلب) شده و یا کودکتان احساس تنگی نفس، سرگیجه یا حالت تهوع ‌می‌کند،
و هرگونه مشکلی که در مواجهه با بچه‌ها و ترس داشتید با پزشک خود در این باره صحبت کنید.